Mediameiske’s Weblog

Ik durf mezelf als een redelijk multimediale mens te beschouwen. Maar toch merk ik dat ik hier en daar wat achter begin te lopen. Ok, ik heb FeedReader op m’n pc, maar van termen als Del.icio.us, Technorati, Digg, enz.. weet ik nog maar half waar de klok hangt, laat staan dat ik de klepel zou vinden. Ik heb ook nog nooit getwitterd (waarom voel ik plots een aanval van dt-psychose opkomen?). En MySpace-pagina’s bezoek ik zelden tot nooit (maar dat komt vooral omdat ik die lay-out zo lelijk vind en er ongevraagd muziek uit komt).

Maar goed, de voorbije dagen heb ik me als een echte moderne mens gedragen:

– Ik heb eindelijk de header op deze weblog een persoonlijk tintje gegeven. Dat zijn mijn ogen ja, maar van toen ik zestien was. Ook al weer …?…tien jaar geleden…

– Ik heb een Facebook-account, met in eerste instantie één “vriend”. Een vriendin eigenlijk en tegelijkertijd ook m’n nicht. Want familieleden durven natuurlijk niet weigeren:) Doet ze ook niet, maar van de weeromstuit stuurt ze een uitnodiging om me aan te sluiten bij Netlog. “Doe ik wel effe snel”, denk ik, want ik moet eigenlijk scenario’s schrijven in plaats van op Netlog te vertoeven. Tien minuten later merk ik dat er al twee berichtjes in m’n gastenboek staan: eentje van m’n nicht en een standaard-gedichtje van één of andere vent. Nog eens tien minuten later valt m’n oog op de rubriek “Recente bezoekers”. Daaruit blijkt dat er in 20 minuten niet minder dan twaalf venten ongemerkt over de vloer geweest zijn. Dan snap ik waar het probleem ligt: ik heb m’n volledig profiel voor iedereen te grabbel gegooid. Onder m’n echte naam dan nog wel en met een echte foto. Ik voel de hete adem van de georganiseerde datingmarkt in m’n nek en gooi snel de deur dicht.

Virtueel netwerken: het is even wennen…