Archive for the ‘televisie’ Category
Posted on: juli 12, 2009
Vanavond op Jim gezien: Keeping up with the Kardashians: Een realitysoap rond een familie met een nest mooie dochters van verschillende vaders. De ene dochter, Kim, heeft volgens Wikipedia iets te maken met een sex tape, stelt zichzelf gewillig als decoratief element op tijdens Hollywood-feestjes en was (inderdaad “was”) bevriend met Paris Hilton. Er hebben er al voor minder een realitysoap gekregen….
In het nieuw samengestelde gezin loopt er ook nog een zoon rond die een modellencarrière ambieert, zonder dat z’n uiterlijk daar overigens een dwingende aanleiding toe geeft. Maar goed, ik ben geen model scout. De moeder doet iets met managen en met kleren. Vermoedelijk hebben die twee wat met elkaar te maken. Maar om daar zeker van te zijn zou ik meerdere afleveringen van deze soap moeten zien te verteren en ik vraag me af of dat kan zonder blijvende hersenschade op te lopen.
Gelukkig is dit in het Engels anders zou ik nog denken dat “Dokters en Dochters” ook tijdens de zomer uitgezonden wordt. Nu, er zijn nog verschillen hoor met de Man Bijt Hond-soap van de Neveneffecten. Zij zorgen er tenminste voor dat er een lijn in hun verhaaltjes zit en regelmatig kunnen ze ook nog een beroep doen op goede acteurs.
De losse, geforceerde flodders die het dagelijkse leven van de Kardashians moeten voorstellen worden historisch slecht geacteerd. Zeker weten dat het gemiddelde niveau van de toneeltjes op trouwfeesten hoger ligt.
En laten we elkaar geen Jean-Marie, Eddy of Ozzy noemen, een realitysoap mag best beïnvloed worden door een scenarist of de leidende hand van een regisseur. Maar ik vraag me toch af of de Kardashians hun dagen weten in te vullen als er geen scenarist in de buurt is. Maar ach, zolang ze dit soort hilarische tv bieden, mogen ze wat mij betreft best wat zendtijd invullen.
Posted on: juli 5, 2009
VT4 heeft van de VRM (De Vlaamse Regulator voor de Media) een boete gekregen voor het filmpje waarin Hans Otten de George Clooney in zichzelf naar boven haalt. Omdat Martini Brut zo prominent in beeld komt, oordeelde de VRM dat dit een reclamespot is en geen kwestie van sponsoring.
De boete bedraagt 2.500€, wat me meteen nieuwsgierig maakt: hoeveel zou VT4 verdiend hebben aan dit spotje?….
Chris Janssens
Posted on: februari 22, 2009
- In: Mode | televisie | Werk
- Geef een reactie
Bij ons blijven de beelden nog even in de ijskast, maar misschien heb je het elders al gezien of gelezen: Chris Janssens stelde onlangs de wintercollectie van de naar haar genoemde collectie voor. En in één adem beleefde ook “No Label” z’n vuurdoop. No Label is het speelse zusje van Chris Janssens.
Zoals dat hoort bij dit soort modeshows werd een legertje bv’s opgetrommeld voor het catwalk-werk. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker, maar over deze show was duidelijk nagedacht: kort maar krachtig, vlotjes aan mekaar gepraat door Els Tibau en op de muziek van een Britse live-zangeres die je zowat omver blies eens ze haar keel openzette. Even twijfelde ik nog om de handmicrofoon aan te schakelen, zodat ik de zang achteraf ook voor de montage zou kunnen gebruiken. Ooit heb ik echter op die manier een prijsuitreiking in de war gestuurd omdat onze microfoon op dezelfde frequentie werkte als die van de presentator. En geloof me: dat levert een hels lawaai op. Dus, lesje voor tv-reporters in spe: als je je microfoon wilt aanschakelen op het moment dat ook de presentator of artiest tijdens een evenement dat wil doen: steeds checken dat ze niet op dezelfde frequentie werken. Soit, dat had ik zondag dus niet nagevraagd en om geen risico te lopen, liet ik het idee maar achterwege. Beetje spijtig…
Na de show wilde ik nog enkele quotes te sprokkelen van bv’s. Zo gezegd,.. niet zo makkelijk gedaan. De Rode Loper en wijzelf waren de enige tv-ploegen. Gelukkig, want de receptieruimte was de perfecte personificatie van de uitdrukking “als haringen in een ton”. Bovendien was er geen bv meer te bespeuren. Snel nog eens terug naar de catwalkruimte en backstage. Opnieuw: geen bekend gezicht te bekennen. Ik begon te vrezen dat we ergens de quotes van de eeuw aan het mislopen waren, maar de lichtjes verloren uitdrukking in de ogen van de Rode Loper-crew stelde me enigzins gerust dat zij in hetzelfde afwachtende schuitje zaten.
Een wijntje halen dan maar, dat we snel achterover sloegen toen er opeens wel een bekend gezicht opdook. En van één, kwamen er twee, drie… Mensen interviewen op recepties is al niet m’n meest favoriete bezigheid. Mensen interviewen op overvolle recepties nog veel minder. Maar uiteindelijk konden we huiswaarts met mooie beelden en enkele quotes die ook nog iets om het lijf hadden. Ik weet nu al dat ik me ga amuseren tijdens de montage!
Vreemde kronkels
Posted on: januari 19, 2009
- In: Muziek | televisie | Uncategorized
- Geef een reactie
Gisterenavond viel ik in slaap in de zetel. Niet zo verrassend, aangezien ik vrijwel iedere avond in slaap val in de zetel om dan strompelend de weg richting bed te zoeken. Maar goed, gisterenavond dus… Plots word ik wakker vanwege een gekreun. Na enig verdwaasd zoekwerk ontdek ik dat het gekreun afkomstig is van enkele kronkelende lijven die op dat moment op 2BE te zien zijn…. Tot zover nog niets vreemd aan de hand. Tot ik tot de vaststelling kom dat ik met het liedje Desirée van Gilbert Bécaud in m’n hoofd zit. En ik kan me in de verste verte niet herinneren hoe dat er ooit in geraakt is. Soft erotische geluiden op tv die leiden tot Gilbert Bécaud in m’n hoofd: m’n geest maakt soms de vreemdste kronkels…
Bioritme
Posted on: december 28, 2008
- In: televisie | Werk
- Geef een reactie
5 uur op een zondagmorgen is echt geen uur om een blogbericht te schrijven, maar ik kan het niet helpen: m’n bioritme is een janboel. Nochtans had ik op kerstdag goeie voornemens: eindelijk eens een normale levensstijl en –ritme respecteren. Tja, onder invloed van een kort, maar hevig buikgriepje maakt een mens ambitieuze plannen….
Vrijdag was ik overdag nog enigszins bedwelmd door de virussen (of waren het bacteriën?), maar vrijdagnacht liep het compleet uit de hand. Om drie uur zaterdagochtend zat ik nog steeds te tokkelen, te googelen, te youtuben,… alsof het tien uur op een doordeweekse maandagochtend was. En het is allemaal de schuld van Valentijn. Inderdaad, die Valentijn die mannen het perfecte excuus biedt om minstens één keer per jaar, al dan niet ongegeneerd, een spannend lingeriesetje te kopen.
Niet dat ik zelf in zo’n romantische bui ben, daar leent m’n privé-leven zich momenteel niet voor. M’n interesse voor de liefdesgod is louter professioneel. De voorbije jaren had ik Valentijn links laten liggen. Maar in 2009 wil ik het toch eens wagen: een reportage over het liefdesfeest met een originele inslag. Het woord is gevallen: “origineel”. Ik laat het nog even nazinderen: Valentijn….origineel…. Ik vermeldde wellicht al dat ik in een ambitieuze bui ben…? Bovendien moet je weten dat ik met enkele beperkingen kamp. De reportage moet toegankelijk, maar ook redactioneel, informatief van aard zijn. Zomaar wat persmappen van bekende merken bijeen scharrelen en wat foto’s op antenne zwieren is dus geen optie. En origineel al evenmin.
Te kinky is eveneens “not done”, want de reportage zal uitgezonden worden op een uur dat kindjes gewoonlijk wakker zijn.
Maar ergens in m’n achterhoofd is een idee aan het rijpen. De vorm was geen probleem, die wist ik meteen al. Dan de inhoud nog… “Miljaar, ben ik echt zo oppervlakkig”, panikeerde ik eerst nog. Maar geen nood, na m’n nachtelijke laptop-escapades wordt ook de inhoud steeds concreter. Nu nog de geschikte contactpersonen zoeken en uitvogelen hoe ik dat allemaal gefilmd ga krijgen in een aanvaardbare tijdsspanne… Televisie, het blijft boeiend!
Poker
Posted on: december 17, 2008
- In: Sport | televisie
- Geef een reactie
Gisteren laat, heel laat thuisgekomen van een lange werkdag. Nog net op tijd om Married with Children op VTM mee te pikken. Ideaal om alle spanning van de voorbije dag weg te lachen. Toen ik daarna m’n tv-moment afrondde met een zaprondje langs alle Nederlandstalige zenders, viel het me op dat ik weeral in een potje poker terecht kwam. De laatste weken zijn zowel 2BE, Jimtv als VT4 blijkbaar gebeten door het pokerspelletje. Bij 2BE kan het er zelfs vanaf om twee Vlaamse commentatoren in te schakelen (één van hen is trouwens autosportjournalist Peter Baert).
Nu vraag ik me af: stonden de pokerprogramma’s in het soldenkraam op de internationale televisiemarkt? Of is er een nieuwe trend waar ik niets van afweet en is heel Vlaanderen plots aan het pokeren geslagen?
Flauw
Posted on: december 15, 2008
Ik lever niet zo snel kritiek op tv-programma’s. Zelf voor tv werken heeft me duidelijk minzamer gemaakt. Maar nu moet het me toch van het hart: Toen ik gisteren tijdens een zapronde even bij het Sportgala bleef hangen, kreeg ik plots last van plaatsvervangende schaamte. Ik was net op tijd om een “grappig” filmpje met in de hoofdrol Kim Gevaert en Philippe Geubels mee te pikken. Juist: “grappig” omringd door grote aanhalingstekens, want mijn god, wat was dat flauw zeg. Nochtans kan ik die Geubels wel hebben. Zelfs z’n “ik vertel alles op dezelfde toon, dan wordt het vanzelf grappig”-gimmick ben ik nog lang niet beu. Helaas was de stand upper overgeleverd aan een inspiratieloze scenarist die of weinig tijd had of dringend met vakantie moet. Of had Geubels het filmpje zelf bedacht?
Misschien volgden er later in de uitzending nog filmpjes die wel grappig waren, maar ik heb er de brui aan gegeven. Nochtans kan ik wel wat hebben als het op flauwe moppen aankomt (think Urbanus). Maar dit was gewoon onnozel en een nationale omroep onwaardig.
Nostalgie
Posted on: juli 26, 2008
De oogst van een vluchtig bezoek aan Mediamarkt gisteren:
– Seizoen 1 en 3 van M*A*S*H
– Seizoen 1 van Taxi
Gelukkig ben ik net te jong om levendige herinneren te hebben aan de tijd dat deze reeksen voor het eerst op de buis kwamen. Anders zou ik nog moeten toegeven dat ik echt oud aan het worden ben…
Booh!
Posted on: april 6, 2008
Ik heb een paar kijkgewoontes die je op z’n minst een beetje vreemd kan noemen. Zo raak ik van tijd tot tijd verslingerd aan programma’s waarvan ik de doelgroep al minstens twee decennia ontgroeid ben. Vooral verhalen over spoken en andere hocus pocus. Harry Potter is uiteraard een must ten huize Mediameiske. Maar herinner je je ook nog, “Sabrina, the teenage witch”? Wel, euh, dit is een bekentenis die ik niet zomaar in iedere groep durf te gooien, maar ik heb dus het eerste seizoen op dvd liggen. PS: Nota aan mezelf: dringend een stukje schrijven over de dvd van Curb your Enthusiasm die ik gisteren kocht, kwestie van m’n imago niet helemaal aan diggelen te slaan. Maar terug naar Sabrina: Die komt op haar zestiende te weten dat ze net zoals haar vader en tantes toverkracht bezit, dat haar kat kan praten en dat je via de linnenkast naar een bovennatuurlijke wereld kan reizen. Spijtig dat de scenaristen na een paar seizoenen duidelijk met een writers block kampten. De reeks eindigde in 2003 als een wel erg flauw doorslagje van Friends, maar in de beginjaren waren de verhalen nog gevat en inventief. Zeg nu zelf, zou je dat ook niet willen zo’n huisdier met zwarte humor? Of een tante die je komt ophalen voor een reisje naar Pleasuredome: een oord met onder andere een kamer vol verrukkelijke alleenstaande mannen en een restaurant waar overzoete, slankmakende dessertjes verkocht worden? Het moraliserende vingertje van Sabrina, the Teenage Witch moet je er voor lief bij nemen. Het blijven nu eenmaal Amerikanen die dit gemaakt hebben.
Vlaamse scenaristen hebben haar gelukkig minder last van. Sinds enkele weken loopt op VTM het tweede seizoen van de spokenreeks Booh!. Goed uitgewerkte scenario’s, prachtige decors en kostuums maken van deze serie een aangenaam tijdverdrijf. Zelfs als je lagere schoolboeken al lang onder een dikke laag stof liggen! En voor zij die een politiek correct excuus willen: ook de onnavolgbare Frank Focketyn doet mee!
Mendel Jef
Posted on: april 4, 2008
De autopromotie van één bekijk ik meestal met een mengeling van gezonde jaloezie en oprechte bewondering. Hun imagospotjes bijvoorbeeld zijn fenomenaal, zoals Duimen begint bij één (ondertussen heb ik nog tevergeefs gezocht naar een link naar die andere: “Schaterlachen begint bij één”). Maar de trailer voor “de tabel van Mendelejev” valt me nu toch wat tegen. Nog maar eens Eddy Wally, die nog maar eens over een resem versprekingen stuitert? Pff, net iets te vaak gezien om nog grappig te zijn. Bovendien weiger ik te geloven dat Eddy Wally echt zo’n stoethaspel is als ie ons wenst te doen geloven. Blijkbaar ben ik zo ongeveer wel de enige die niet kan lachen met de trailer. Enkele collega’s verslikten zich zowat in hun lunch toen ze het filmpje voor het eerst zagen en het is al duizenden keren bekeken op Youtube. Gelukkig kan ik wel eens lachen met het programma zelf…
Mediameiske's Weblog 
